بررسي اثرات دماي محيط ريشه، اندازة پياز و جيبرلين بر اندام هاي زيرزميني زعفران زراعي

بررسي اثرات دماي محيط ريشه، اندازه پياز و جيبرلين بر اندام هاي زيرزميني زعفران زراعي
(.Crocus sativus L)

در اين تحقيق، اثر دماي محيط ريشه، اندازة پياز و جيبرلين بر اندامهاي زير زميني زعفران. با استفاده ازطرح اسپليت پلات فاكتوريل در شرايط اتاقك رشد مورد مطالعه قرار گرفت . دماي محيط ريشه بعنوان فاكتور اصلي، در سه سطح (20و15و10 درجه سانتيگراد)، تركيب فاكتوريل از اندازه پياز در دو سطح (بزرگ وكوچك) و آغشته بعنوان فاكتورهاي فرعي در نظر گرفته شدند. (ppm كردن پيازها با جيبرلين در دو سطح (غلظتهاي صفر يا 500 نتايج نشان داد كه پيازهاي بزرگ تيمار شده با جيبرلين كه در دماهاي 15 يا 20 درجه سانتيگراد رشد كرده بودند، تعداد ريشة و وزن تر وخشك ريشة آنها بيشتر از ساير پيازها بود. پيازهاي درشتي كه در دماي 10 درجه سانتي گراد قرار داشتند، حداكثر تعداد جوانة فعال و پيازهاي دختري را توليد كردند . كمترين تعداد جوانه هاي 500 مشاهده شد. بيشترين وزن خشك توليد ppm فعال در روي پيازهاي مادري تيمار شده با جيبرلين به غلظت شده متعلق به پيازهاي دختري حاصل از پيازهاي درشتي بود كه با جيبرلين آغشته شده و در 10 درجه سانتي گراد رشد كرده بودند . بنابراين دماهاي 15 و 20 درجه سانتي گراد در مر احل اوليه رشد و دماي 10 درجه سانتيگراد در مرحلة پاياني رشد، مي توانند وزن وتعداد پيازهاي دختري را در گياه زعفران افزايش دهند.