تعریف پرخاشگری
«پرخاشگری» در لغت به معنای ستیزه و تندی کردن آمده (معین، 1371)، اما در اصطلاح روان شناسی، پرخاشگری یک واکنش عمومی و پدیدة نابهنجار اجتماعی است که به قصد آزار کسی یا آسیب رساندن به چیزی ابراز می شود ( هنری ماسن، 1373، به نقل از نساجی زواره، 1385). آن چه در این تعریف حایز اهمیت است، قصد و نیت رفتار کننده می باشد؛ یعنی یک رفتار آسیب زا در صورتی پرخاشگری محسوب می¬شود که از روی قصد و عمد، به منظور صدمه زدن به دیگری انجام پذیرد ( کریمی، 1380، به نقل از نساجی زواره، 1385).
از دیدگاه هالین ( 1996 ) پرخاشگری عبارت از ایجاد ناراحتی های روان شناختی و یا وارد کردن صدمات جسمانی به دیگری که با قصد قبلی همراه است، اما از آنجایی که آنچه به عنوان صدمه یا آسیب تعبیر می شود به ارزش ها و قردادهای اجتماعی وابسته است، تنبیه هایی که جنبة قانونی دارند و یا آسیب هایی که برای دفاع از خود به دیگری وارد می شوند، پرخاشگری به حساب نمی آیند. پس پرخاشگری عبارت از ایجاد صدماتی است که نه تنها از دید مشاهده کننده غیر قابل توجیه است بلکه فقط در چهارچوب اصول اخلاقی و قانونی یک جامعه مشخص، معنای خود را می یابد (دادستان، 1382).
گروهی از روانشناسان اجتماعی مانند میلگرام (1977) نیز پرخاشگری را قصد آسیب رساندن جسمانی یا اجتماعی به فردی دیگر یا تخریب یک شئ دانسته اند، زیلمن  (1979) هم پرخاشگری را عملی می داند که هدف آن آسیب رساندن به فرد دیگر بدون رضایت اوست (دادستان، 1382).

جهت دانلود کامل فایل به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

دانلود پروژه چراغ راهنمایی به همراه فایل های مربوطه

قیمت فایل: 5000 تومان

جهت دانلود بر روی لینک زیر کلیک کنید.

فضائل اخلاقی و مدیر قرن بیست و یکم

مدیران دولتی قرن بیست و یکم با یک شبکه جهــــــانی و جدید مواجه هستند. لذا به کارگیری مدیریت دولتی نوین (NPM) و راهها و شیوه های اخلاقی قرن گذشته در تصمیم گیریها در یک شبکه جهانی و سازمانهایی با ساختارهای شبکه ای دیگر ناکافی بوده و حتی ممکن است به طور بالقوه مشکل ساز نیز باشد. در این مقاله سعی شده است تا با مروری بر فضایل اخلاقی جهانی و نیز بیان مشکلات اخلاقی دنیای مدرن& فرصتها و راه حلهای مناسبی فراروی مدیران بخش دولتی در بدو ورود با این حوزه جدید و بدیع قرار گیرد.
به عقیده مارک تواین “MARK TWAIN” خوب بودن و پرهیزگار بودن امری است بسیار شریف و بزرگ ولی آموختن آن به دیگران بسی شریفتر و بزرگتر است.
شاید در دهه 1990 کلمات «تواین» درخصوص فضایل اخلاقی و نیز آموزش این فضایل اخلاقی در بخش دولتی را برای مدیرانی که آموزش می دیدند کمتر به واقعیت نزدیک می دانستند، حتی عده ای نیز معتقد بودند که دانشجویان در این رشته (بخش دولتی) با یک نوع خاص از گفتمان فلسفی درگیرند که به آنها اجازه می دهد که برای رفتارشان سفسطه کنند و احساس مسئولیتی در این میان نداشته باشند. اگرچه این بی میلی بر روی مشارکت در بحث اخلاقی به نظر می رسد به خاطر تاکید بیش از حد بر روی مفهوم مدرنیسم از استدلال و عقل (اعتقاد به جدایی عقل از ارزش) باشد ولی دردهه 1990 چنین مفاهیمی حتی با پیدایش روشهای پست مدرن از «دلیل گرایی اخلاقی» پیچیده تر شده اند (عقل اخلاقی مطرح می شد یعنی عدم جدایی عقل از ارزش). و این درحالی است که نتایج روشهای مدرنیسم و پست مدرنیسم در استدلالهای اخلاقی باعث شد تا مدیران بخش دولتی از هدایتهای سنتی که می توانست اعمال آنها را حتی در شرایط بسیار پیچیده تر هدایت کند، محروم شوند.
امروزه افزایش و رشد اطلاعات، اینترنت، سازمانهای مجازی و نیز افزایش پذیرش تکنیک های مدیریت دولتی نوین، همه و همه درضرورت شکل گیری و تاسیس دوباره هدایتها و دستورات اخلاقی دخیل شده اند. بنابراین، سازمانهای دولتی نوین که بعضی از آنها دارای ساختارهای جهانی هستند جانشین سازمانهای دستوری با ساختار سلسله مراتبی شده اند. یک روابط شبکه ای در داخل و خارج سازمان وجود دارد&، همچنین مسائل بالقوه اخلاقی و عملی برای مدیران بخش عمومی از قبیل پاسخگویی به رهبران و نیز اقدامات مسئولانه بیشتر شده است.